على لسان مجروح

موضوع: على لسان مجروح السبت فبراير 23, 2008 5:24 pm

على لسان مجروح

حينما ازدادت حيرتى وتفكيرى..فطفقت امشى فى ظلام دربى... واستوطن الشك فى قلبى خوفا ان يخدعنى حبى..
فاستكملت رحله شقائى وعذابى لكننى احتاج لطيف يحبنى وبحب قاهريكسرنى.....
تعبت بحثا عنها...
فكلما سألت حراس قصر عينيها الملكى قالوا لى:استعبدتها الايام ..فقلت: ويحى وماذا عما فى قلبى لها من كلام ..فاخبرتنى مشكاتها بانها تتزين ما بين احداقى ومابها من ظلام سابحه فى دمائى غير مباليه بما فى صدرى من الام.....تاركه نبض قلبى يتباطئ لتحطم اجمل الاحلام..............

لا................لا...................لا

لازال حبها على صدرى وسام ولم تتحطم اجمل الاحلام....................

ياويلتى!!...ماذا اصنع بجسدى من دون عقلى؟!!..فلازال معها..وكيف سينبض قلبى من دون ان يتفوه لسانى بنطق اسمها..اه..لو كنتى تشعرين بما انا فيه لطاش عقلك ... لن تفهمينى.......فكلمه منك كانت كسيف فى صدرى تاه منه عقلى...وذابت من على السنتى الكلمات..وشوهت رقه التعبير والنغمات..فبكلمه منها حسبت نفسى من الاموات....لا فائده لى ولا منى ..فهل بارادتى ابتعد عن الناس ام هم من يبتعدون عنى؟!!...
فلقد تساقطت كلمات حبى لها من على السطور وجفت من على اوراقى الحبور فقد ساد فى اغلى حب لى الغرور
واحترقت حديقه احساسى وما بها من ورود و زهور ...لكنى قد كرهت حبى لها ..وانا على فراقها لمسرور.........